ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΠΑΛΛΑΝΤΙΟ

Δημήτρης Αγγελόπουλος

Τώρα άρχισαν όλα να ξαναζωντανεύουν

Το έργο της δημιουργίας του ταμιευτήρα της λίμνης Τάκα, δημιούργησε την ανάγκη να ανοίξουν κάποια κανάλια για να διοχετεύσουν τα νερά, της περιοχής στον ταμιευτήρα. Το περιβαλλοντικό αυτό έργο δημιουργεί έναν μοναδικό υδροβιότοπο στην περιοχή.

Η διάνοιξη του νέου αυτοκινητόδρομου Τρίπολης Καλαμάτας διέρχεται από τις παρυφές του Αρχαίου Παλλαντίου.

Οι σωστικές ανασκαφές που προηγήθηκαν έφεραν στο φως ένα σπουδαίο αρχαίο εύρημα που σχετίζεται με την ίδρυση της Ρώμης.

Οι Ιταλοί που έρχονται κάθε χρόνο στη χώρα μας και αναζητούν τα ερείπια του Αρχαίου Παλλαντίου είναι αρκετοί. Σήμερα όμως σύμφωνα με τον κ. Μιχάλη Πετρόπουλο έφορο αρχαιοτήτων, έχουμε να τους δείξουμε πολύ περισσότερα.

Με τις ανασκαφές αποκαλύφτηκαν ανατολικά του λόφου του Αγίου Ιωάννη, μέσα σε επίπεδη έκταση σε μήκος 500 μ., τμήματα του πολεοδομικού ιστού της κάτω πόλης του Παλλαντίου. Στις ανασκαφικές εργασίες που διεξήχθησαν τα έτη 2008 – 2009 βρέθηκαν τμήματα δημόσιων και ιδιωτικών οικοδομημάτων της ελληνιστικής και ρωμαϊκής πόλης του αρχαίου τείχους και λιθόστρωτου δρόμου του Παλλαντίου, νομίσματα, πολυάριθμα κεραμικά ευρήματα, όπως και ενεπίγραφα τμήματα κεράμων με την επιγραφή ΔΑΜΟΣΙΟΣ, που επιβεβαιώνουν το δημόσιο χαρακτήρα ορισμένων κτηρίων.

Στην πεδινή έκταση γύρω από λατομείο αποκαλύφτηκαν τα έτη 2009 και 2010 τμήματα του αρχαίου οδικού δικτύου της περιοχής και παρόδιες ταφές.

Δύο άγνωστα νεκροταφεία που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής της Νέας Εθνικής Οδού Κορίνθου - Τρίπολης - Καλαμάτας «ξαναγράφουν» την Ιστορία και αποδεικνύουν ότι οι Σλάβοι ναι μεν εισέβαλαν στην Ελλάδα τον 6ο αιώνα, χρειάστηκαν όμως μόλις δύο αιώνες για να αφομοιωθούν και να εκχριστιανιστούν από την πολιτική που υιοθέτησε η Κωνσταντινούπολη, λέει στα «ΝΕΑ» ο προϊστάμενος της 25ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, δρ Δημήτρης Αθανασούλης

Στο πρώτο νεκροταφείο στη Μάκρη, κοντά στην Τρίπολη. βρέθηκαν 51 ταφικές πυρές που χρονολογούνται στον πρώιμο 7ο αι. 

Στο δεύτερο εντοπίστηκαν 66 ταφικές πυρές και 10 ταφές με χρονολόγηση μεταξύ 8ου και 9ου αι. στις οποίες τα κτερίσματα ήταν όμοια - χειροποίητα αγγεία και πολύχρωμες χάντρες, χαρακτηριστικά των Σλάβων που πέρα από τα ταφικά τους έθιμα και τα τοπωνύμια δεν άφησαν πίσω τους άλλα κατάλοιπα καθώς είχαν μόνο προφορική παράδοση και υλικό πολιτισμό από φθαρτά υλικά.

~~~~~~~~~~~~~

Αρκαδία Μαγική 

Υπάρχει ένα μικρό χωριό με περίπου 70 σήμερα κατοίκους στο οροπέδιο της Μαντινείας, νότια της Τρίπολης και κοντά στα χωριά Θάνα και Παλλάντιο (Πατρίδα του Ευάνδρου) Το όνομά του προφανώς το οφείλει στον Εύανδρο, αρχαίο ηγεμόνα του Παλλαντίου και εποικιστή της Ρώμης. Προηγούμενη ονομασία του κατά την τουρκοκρατία ήταν Μπερμπάτι, η οποία είχε διατηρηθεί μέχρι πρόσφατα. Το χωριό βρίσκεται κτισμένο σε μιά καταπράσινη τοποθεσία του Μαντινειακού κάμπου, Κοντά στην λίμνη Τάκα, απ' όπου αρχίζει ο κάμπος της Τεγέας.....

~~~~~~~~~~~

Αρκαδία Μαγική

 

Εύανδρος ο Αρκάς

 

Εκπολιστιστής της Ιταλίας και οικιστής του Παλλαντίνου λόφου στην Ρώμη!!!

Ο Εύανδρος κατάγoνταν σύμφωνα με την μυθολογία απο τους Αρκάδες, Ελληνικό φύλο που θεωρείται απο τα αρχαιότερα στον Ελλαδικό χώρο,

Ο Εύανδρος ζούσε στην πόλη Παλλάντιο στην Αρκαδια και ήταν γιος του Ερμή και της νύμφης Τελφούσας ή Νικοστράτης, κόρης του Λάδωνα.

Κάποια στιγμή αποφάσισε, να φύγει και να βρει γη να ιδρύσει αποικία. Μετά από ταξίδι έφτασε στην περιοχή της σημερινής Ρώμης, στην αριστερή όχθη του Τίβερη ποταμού. Εκεί βρήκε και αλλους Αρκάδες απόγονους του Οίνωτρου του βασιλέα της Αρκαδίας και ιδρυτή αποικίας στην σημερινή Ιταλία.

Ο Φαύνος ηταν ο βασιλιάς των ντόπιων κατοίκων τοτε και αναγνωρίζοντας την κοινή τους καταγωγή τον υποδέχτηκε και του επέτρεψε να εγκατασταθεί σε έναν από τους λόφους της περιοχής. Ο Εύανδρος ίδρυσε έναν μικρό οικισμό και έδωσε στον λόφο το όνομα της πατρίδας του Παλλάντιον.

Ο Εύανδρος βασίλεψε ειρηνικά και θεωρείται ότι συνέβαλε στον εκπολιτισμό των ντόπιων με την εισαγωγή της γραφής και της μουσικής Ο Εύανδρος εισήγαγε στην περιοχή τις σημαντικότερες θεότητες της πατρίδας του και τις γνωστότερες Αρκαδικές την Δήμητρα, τον Ποσειδώνα, τον Λύκαιο Δία και τον Πάνα απο αυτούς προέρχονται και οι γνωστότεροι αργότερα μύθοι ίδρυσης της Ρώμης. Η λύκαινα που ανέθρεψε Ρωμύλο και Ρέμο ήταν συνήθεια προερχόμενη απο τα Αρκαδικά μυστήρια του Λυκαίου Διός ενώ τα «Λουπερκάλια» (Lupus= λύκος) ήταν μεταφύτευση της γιορτής των Λυκαίων.Στο νέο Παλλάντιο ο Εύανδρος φιλοξένησε τον Ηρακλή, τον εξάγνισε από τον φόνο του Κάκου και αναγνώρισε τη θεϊκή καταγωγή του, αποδίδοντάς του θυσίες στον Μεγάλο Βωμό (την μετέπειτα Ara Maxima της Ρώμης), ανάμεσα στον Παλατίνο και τον Αβεντίνο λόφο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο Εύανδρος έφτασε στο Λάτιο εξήντα χρόνια πριν από τον Τρωικό Πόλεμο και όταν ο Αινείας ο επικεφαλής των Δαρδάνων και σύμμαχος των Τρώων,έφτασε στην αυλή του για να ζητήσει βοήθεια, ο Εύανδρος ήταν σε βαθύ γήρας. Υποδέχθηκε ωστόσο τον Αινεία και του προσέφερε στρατό με αρχηγό τον γιό του Πάλλαντα.Εκτός από τον Πάλλαντα, ο Εύανδρος είχε και δύο κόρες, τη Ρώμη και τη Δύνη.

Στους πρόποδες του Αβεντίνου λόφου, κοντά στην Porta Trigemina, υπήρχε βωμός προς τιμήν τον Ευάνδρου, όπου του προσφέρονταν θυσίες. Βωμός προς τιμήν της μητέρας του, που οι Λατίνοι την ονόμαζαν Carmenta βρισκόταν στους πρόποδες του Καπιτωλίνου λόφου, κοντά στην πύλη που ονομάστηκε από αυτόν Porta Carmentalis.

Οι Ρωμαίοι αναγνώριζαν το Αρκαδικό Παλλάντιο ως μητρόπολη της Ρώμης και τιμούσαν τον Εύανδρο ως ιδρυτή της. Μάλιστα μετά από πολλά χρόνια, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αντωνίνος (138-161 μ.χ.), αναγνωρίζοντας την συμβολή των Αρκάδων στην ίδρυση της Ρώμης, επισκέφτηκε το Παλλάντιο της Αρκαδίας, το οποίο την εποχή εκείνη ήταν σχεδόν εγκαταλελειμμένο και για να το τιμήσει το εποίκισε και το ξανάκτισε.

Αναφορές αρχαίων συγγραφέων για τον Εύανδρο

Διονύσιος Αλικαρνασεύς

«Στη συνέχεια οφείλω να ασχοληθώ με το Παλλάντιο, για ο,τι αξιομνημόνευτο υπάρχει εκεί, και για ποιο λόγο ο αυτοκράτορας Αντωνίνος ο παλαιότερος, έκανε το Παλάντιο πόλη αντί κώμης και παραχώρησε στους κατοίκους του ελευθερία και απάλλαξε από τους φόρους.

Λένε, λοιπόν, πώς ένας Εύανδρος ξεπερνούσε όλους τους Αρκάδες στην σύνεση και στην πολεμική ικανότητα. Ήταν γιος μιας νύμφης, κόρης του Λάδωνα και του Έρμη.

Αυτός στάλθηκε σε αποικία με ομάδα Αρκάδων από το Παλλάντιο και ιδρυσε πόλη παρά τον Τίβερη ποταμό. Ένα μέρος της σύγχρονης μας πόλης της Ρώμης, εκείνο που είχε εγκατασταθεί ο Εύανδρος με τους Αρκάδες του, ονομάστηκε Παλλάντιο, σ’ ανάμνηση της αρκαδικής πόλεως. Γι’ αυτούς τους λόγους έγιναν οι τιμητικές παραχωρήσεις εκ μέρους του αυτοκράτορα στους Παλλαντιείς».

Αρκαδικά 43, 1-3.

Στράβων

«…Ή Ρώμη υπήρξε Αρκαδική αποικία υπό τον Εύανδρο. Αυτός φιλοξένησε τον Ηρακλή, τότε που πήγαινε για τα βόδια του Γηρυόνη. Ο Εύανδρος έμαθε από την μάνα του, την Νικοστράτη, που ήταν έμπειρη στα μαντικά, ότι ήταν πεπρωμένο του Ηρακλή να γίνει θεός, όταν θα τελείωνε τους άθλους του. Το ομολόγησε στον Ηρακλή, καθόρισε έναν ναό και έκανε θυσία προς τιμήν του, συμφώνα με το ελληνικό έθιμο - μία θυσία πού γίνεται ακόμη και σήμερα. Ακόμη και ο ιστορικός των Ρωμαίων, Κοίλιος, θεωρεί αυτή την θυσία απόδειξη, ότι η Ρώμη είναι ελληνικό κτίσμα, αφού πρόκειται για πατρογονική θυσία, ελληνική, στον Ηρακλή. Οι Ρωμαίοι τιμούν και την μητέρα του Ευάνδρου. Την ονόμασαν Καρμέντη και την θεωρούν μία από τις νύμφες.»

«Γεωγραφικά» Ε' 111,3.

Βιργίλιος

"Τούτους τους λόγγους οι ντόπιοι Φαύνοι κι οι Νεράιδες κατοικούσαν και γενιά ανθρώπων που από κορμό σκληρής δρυς κρατούσαν, που μάιδε έθιμα είχαν, κι ούτε ήξεραν να ζεύουν στ'αλέτρι τα βόδια για τους καρπούς να συνάζουν για να αποθηκεύουν τις σοδειές τους . παρά οι καρποί τους τρέφανε και τ'άγριο κυνήγι…

Σ'αυτές τις όχθες Αρκάδες, γενιά που βαστάει από τον Πάλλαντα, που το βασιλιά Εύανδρο και τις σημαίες του σαν οπαδοί του ακολούθησαν, διάλεξαν τόπο κι έχτισαν στα βουνά την πόλη Παλλάντιο από το όνομα του προγόνου τους Πάλλαντα…

Από δω άλσος απέραντο, που ο ορμητικός Ρωμύλος Άσυλο το πρόσφερε, και του δείχνει κάτω από βράχο δροσερό το Λύκαιο, σύμφωνα με την Αρκαδική συνήθεια απ'το όνομα του Λυκαίου Πάνα."

8ο βιβλίο της Αινειάδας

Παυσανίας

«Στη συνέχεια του έργου μου οφείλω να ασχοληθώ με το Παλλάντιο, για ότι αξιομνημόνευτο υπάρχει εκεί, και για ποιο λόγο ο αυτοκράτορας Αντωνίνος ο παλαιότερος, έκανε το Παλάντιο πόλη αντί κώμης και παραχώρησε στους κατοίκους του ελευθερία και απάλλαξε από τους φόρους. Λένε, λοιπόν, πώς ένας Εύανδρος ξεπερνούσε όλους τους Αρκάδες στην σύνεση και στην πολεμική ικανότητα. Ήταν γιος μιας νύμφης, κόρης του Λάδωνα και του Έρμη. Αυτός στάλθηκε σε αποικία με ομάδα Αρκάδων από το Παλλάντιο και ιδρυσε πόλη παρά τον Τίβερη ποταμό. Ένα μέρος της σύγχρονης μας πόλης της Ρώμης, εκείνο που είχε εγκατασταθεί ο Εύανδρος με τους Αρκάδες του, ονομάστηκε Παλλάντιο, σ’ ανάμνηση της αρκαδικής πόλεως. Γι’ αυτούς τους λόγους έγιναν οι τιμητικές παραχωρήσεις εκ μέρους του αυτοκράτορα στους Παλλαντιείς»

Αρκαδικά 43, 1-3.

Οβίδιος

«Ο Νωνάκριος ήρωας άκουσε την θεόπνευστη μητέρα του και έμεινε έχει, δίδαξε τους ντόπιους τις ιερουργίες του τόπου του, ιδίως τους έμαθε να τιμούν τον Πάνα και τον φτεροπόδαρο θεό Έρμη» (Fasti 5, 91 κπ).

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑ

Αρκαδία Μαγική

 

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑ

Α). Διοτίμα από τη Μαντινεία – φιλόσοφος

Ο Πλάτωνας έγραψε ότι τιµήθηκε από τον Σωκράτη (469-399 π.Χ.) ως δασκάλα του. Υπήρξε επίσης ιέρεια στην Μαντινεία της Αρκαδίας. Σήµερα, κέντρα µελετών και ιδρύµατα φέρουν το όνοµά της.

Η Διοτίμα (ενν. η γυναίκα που τιμάει το Δία) από την Αρχαία Μαντινεία τοποθετείται χρονολογικά στο β’ μισό του 5ου αι. π.Χ. και θεωρείται από πολλούς ιστορικούς στους μεγάλους κλασσικούς του αρχαίου ελληνικού κόσμου, μαζί με τους Πυθαγόρα, Σωκράτη, Ιπποκράτη και Πλάτωνα καθώς παρουσιάζεται τόσο ως Πυθαγόρεια (κατά τον Πρόκλο) φιλόσοφος όσο και ως Μεταδότρια – Μύστρια της Πυθαγόρειας αριθμοσοφίας (κατά τον Ξενοφώντα ), ο οποίος θεωρούσε ότι στη Διοτίμα δεν ήταν άγνωστα τα εξαιρετικά δυσνόητα γεωμετρικά αξιώματα («ουκ άπειρος δυσσυνέτων διαγραμμάτων έστι»).

Βασικό συγγραφικό έργο , στο οποίο συναντάται εκτενώς η Διοτίμα , αποτελεί το έργο του Πλάτωνος («Συμπόσιον» ή ««Περί Έρωτος») όπου ο Σωκράτης αναγνωρίζει τη Διοτίμα ως Δασκάλα του , παραδεχόμενος ότι οφείλει τις γνώσεις και τις απόψεις του για τον Έρωτα , ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με την σαρκική έλξη ή τα γήινα κίνητρα αλλά αποτελεί το κίνητρο και την αναζήτηση με θέρμη οτιδήποτε Ωραίου και Αληθινού. Στα λόγια του Σωκράτους προς τους συνδιαλεγόμενους του, κυριαρχεί η αφήγηση του διαλόγου του με τη Διοτίμα , μεταφέροντάς τους, όλα όσα , διδάχθηκε προηγουμένως από την Αρκάδια Φιλόσοφο.

Στο συγκεκριμένο έργο, ο Σωκράτης παρουσιάζεται να κάνει μνεία στην Μύστρια Διοτίμα, επιθυμώντας να τεκμηριώσει τα λεγόμενα του , καθώς αφήνει κατά μέρους τη συνήθη του διαλεκτική μέθοδο, τη μαιευτική.

Στο ίδιο έργο , ο Σωκράτης αναφέρει τη Διοτίμα ως Ιέρεια στη Μαντινεία , η οποία τελούσε την «κάθαρσιν» των μολυσμένων Αθηναίων από το μεγάλο λοιμό του 429 π.Χ.

Ο Σωκράτης, απευθυνόμενος στον φίλο του Αγάθωνα, λέγει:

«Οὐ μὲν οὖν τῇ ἀληθείᾳ, φάναι, ὦ φιλούμενε Ἀγάθων, δύνασαι ἀντιλέγειν, ἐπεὶ Σωκράτει γε οὐδὲν χαλεπόν. Καὶ σὲ μέν γε ἤδη ἐάσω· τὸν δὲ λόγον τὸν περὶ τοῦ Ἔρωτος, ὅν ποτ᾽ ἤκουσα γυναικὸς Μαντινικῆς Διοτίμας, ἣ ταῦτά τε σοφὴ ἦν καὶ ἄλλα πολλά καὶ Ἀθηναίοις ποτὲ θυσαμένοις πρὸ τοῦ

λοιμοῦ δέκα ἔτη ἀναβολὴν ἐποίησε τῆς νόσου, ἣ δὴ καὶ ἐμὲ τὰ ἐρωτικὰ ἐδίδαξεν ὃν οὖν ἐκείνη ἔλεγε λόγον, πειράσομαι ὑμῖν διελθεῖν ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐμοὶ καὶ Ἀγάθωνι, αὐτὸς ἐπ᾽ ἐμαυτοῦ, ὅπως ἂν δύνωμαι. Δεῖ δή, ὦ Ἀγάθων, ὥσπερ σὺ διηγήσω, διελθεῖν αὐτὸν πρῶτον, τίς ἐστιν ὁ Ἔρως καὶ ποῖός τις, ἔπειτα τὰ ἔργα αὐτοῦ. Δοκεῖ οὖν μοι ῥᾷστον εἶναι οὕτω διελθεῖν, ὥς ποτέ με ἡ ξένη ἀνακρίνουσα διῄει.

Σχεδὸν γάρ τι καὶ ἐγὼ πρὸς αὐτὴν ἕτερα τοιαῦτα ἔλεγον οἷάπερ νῦν πρὸς ἐμὲ ,Ἀγάθων, ὡς εἴη ὁ Ἔρως μέγας θεός, εἴη δὲ τῶν καλῶν· ἤλεγχε δή με τούτοις τοῖς λόγοις οἷσπερ ἐγὼ τοῦτον, ὡς οὔτε καλὸς εἴη κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον οὔτε ἀγαθός.

Δηλαδή :

«Και εσένα (Αγάθωνα) βέβαια, θα σε αφήσω τώρα. Όμως, τον λόγο για τον Έρωτα, που άκουσα κάποτε από τη Διοτίμα, μια γυναίκα από τη Μαντίνεια — που ήταν σοφή και σ’ αυτά και σε πολλά άλλα, και στους Αθηναίους όταν έκαναν θυσίες πρίν πέσει η πανούκλα, κατώρθωσε να αναβάλει την αρρώστεια γιά δέκα χρόνια, αυτή πού δίδαξε και σ’ εμένα τα ερωτικά — αυτόν λοιπόν τον λόγο, θα προσπαθήσω όσο μπορώ με δικά μου λόγια νά σας αναπτύξω, σύμφωνα με όσα συνωμολογήσαμε εγώ και ο Αγάθωνας. Πρέπει λοιπόν Αγάθωνα, όπως έκανες και συ στη διηγησή σου, πρώτα να αναπτύξω με κάθε λεπτομέρεια τι είναι Έρωτας και ποιος είναι, και στη συνέχεια να πω για τα έργα του. Μου φαίνεται λοιπόν, ότι είναι πιό εύκολο να τα αναπτύξω έτσι, όπως έκανε κάποτε και σ΄ εμένα η ξένη όταν με εξέταζε. Διότι κι εγώ σχεδόν κάτι τέτοια της έλεγα, σαν αυτό που λέει τώρα σ’ εμένα ο Αγάθωνας, ότι ο Έρωτας είναι μέγας θεός, και ότι είναι για τα καλά. Μου έκανε έλεγχο λοιπόν σ’ αυτά τα λόγια, όπως κι εγώ κάνω στον Αγάθωνα, ότι ούτε καλός είναι σύμφωνα με τόν λόγο μου ούτε αγαθός…»

Μέσω του Σωκράτους, κοινοποιείται στους συμμετέχοντες στο διάλογο, η συνομιλία του με τη Διοτίμα , όπου αναλύεται διεξοδικά η σημασία και η αληθινή υφή του έρωτα, όπου μεταξύ άλλων δηλώνει ότι ο έρως είναι «ο τόκος ( ο τοκετός ) εν τω καλώ», η αναζήτηση του ωραίου

Για τη Διοτίμα , ο Έρως , γιος του Πόρου και της Πενίας , είναι Ον που δεν είναι Αθάνατο ούτε όμως Θνητό . Είναι αιωνίως φτωχός γιατί ομοιάζει στη Μητέρα του (Πενία) . Ταυτόχρονα όμως , ρίχνει τα δίχτυα του στα ωραία και στ’αγαθά, είναι γενναίος ,ριψοκίνδυνος , ορμητικός και φοβερός κυνηγός κι όλο καινούργια τεχνάσματα σκαρώνει, επιθυμητής μα και προμηθευτής της φρόνησης, φιλοσοφώντας σ’ όλη του τη ζωή», όπως κάνουν εκείνοι που βρίσκονται στα μισά του δρόμου ανάμεσα στη γνώση και την αμάθεια, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον πατέρα του (Πόρος).

Σχετικά με το υπαρκτό του προσώπου της Διοτίμας, δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο πρόσωπο , ως Ιέρεια στο φημισμένο Μαντείο της Αρχαίας Μαντινείας ή αν αποτελεί λογοτεχνικό χαρακτήρα, πλασμένο από τον Πλάτωνα .Σε κάθε περίπτωση όμως η παρουσία της Διοτίμας από την Αρχαία Μαντινεία , δημιουργεί την εξύψωση του ρόλου της γυναίκας καθώς αποτελεί τη μοναδική γυναίκα που αναφέρεται σε ένα έργο του Πλάτωνος, το Συμπόσιο, στο οποίο οι ομιλούντες πρωταγωνιστές είναι άνδρες.

Β). Λασθινία – Φυσική φιλόσοφος

Ο Πλάτωνας αναφέρει αρκετές γυναίκες οι οποίες ήτανε αναγνωρισµένες φιλόσοφοι στην αρχαία Ελλάδα. Η Λασθινία ήτανε µία από αυτές.

Λασθινία (4ος π.Χ. αιώνας). Η Λασθενία από την Αρκαδία ,λοιπόν, είχε μελετήσει τα έργα του Πλάτωνος και ήλθε στην Ακαδημία (του Πλάτωνος) για να σπουδάσει μαθηματικά και φιλοσοφία. Μετά τον θάνατο του Πλάτωνος συνέχισε τις σπουδές της κοντά στον ανεψιό του Σπεύσιππο. Αργότερα έγινε και αυτή φιλόσοφος και σύντροφος του Σπευσίππου. Σύμφωνα με τον Αριστοφάνη τον Περιπατητικό στην Λασθένεια οφείλεται και ο επόμενος ορισμός της σφαίρας : “ΣΦΑΙΡΑ ΕΣΤΙΝ ΣΧΗΜΑ ΣΤΕΡΕΟΝ ΥΠΟ ΜΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ, ΠΡΟΣ ΗΝ, ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΠΡΟΣΠΙΠΤΟΥΣΑΙ ΕΥΘΕΙΑΙ ΙΣΑΙ ΑΛΛΗΛΑΙΣ ΕΙΣΙΝ”.

_____________

Αρκαδία Μαγική